We moeten allemaal aan het werk!

Er is geen tijd te verliezen in ons land. We moeten allemaal aan het werk. Gaat het niet snel genoeg, dan zijn er plannen om alles te versnellen. Het positieve nieuws over de werkgelegenheid heeft ook een keerzijde: soms is er sprake van ongelijkheid.

Twee maatregelen

Nee, ik heb het nu eens niet over de gelijke beloning van mannen en vrouwen. Dit keer heb ik het over twee maatregelen die eigenlijk best oneerlijk zijn.

Als eerste zijn er de plannen om mensen met een beperking minder te betalen. Sterker nog, zij krijgen straks minder dan het minimumloon. Het minimumloon is het bedrag dat werknemers vanaf hun 22^ste levensjaar betaald krijgen. Nu nog staat op de website van de Rijksoverheid dat er maatregelen genomen kunnen worden wanneer iemand minder loon krijgt dan wettelijk is toegestaan. Hierover lees je meer op deze pagina.

Domino-effect

Mensen met een beperking kunnen op basis van de plannen een lager loon ontvangen. Dit zorgt voor een domino-effect, want op lange termijn kunnen zij dus rekenen op een lager pensioen. Ook ontvangen ze minder WW, wanneer ze hun baan verliezen.

Waar gaat het nu om: werkgevers kunnen dankzij deze kabinetsplannen alleen loon betalen over het deel dat iemand productief is. Omdat men van mening is dat zij die een beperking hebben minder productief zijn, wil men deze plannen doorvoeren. Dan kom ik meteen uit op een eerste bezwaar: wat maakt dat iemand wel of niet productief is? Iemand zonder beperking hoeft helemaal niet productief te zijn. Tijdens de periode dat ik werkzaam was in bijvoorbeeld een ziekenhuis heb ik met enige regelmaat vraagtekens gesteld bij de productiviteit van sommige collega’s. Dan zag ik anderen die veel productiever waren. Ook mensen met een beperking.

College van de Rechten van de Mens

Gelukkig ben ik niet de enige die het onrechtvaardige van deze plannen ziet. Dat geldt ook voor het College van de Rechten van de Mens. De vraag is alleen of de beslissingsnemers hier ook echt naar gaan luisteren.

Algemene heffingskorting

Een ander punt van ongelijkheid is de Algemene heffingskorting. De afbouw hiervan is begonnen in 2009. Doel is om – voornamelijk vrouwen – te stimuleren om meer te gaan werken. Heel goed, natuurlijk, om vrouwen te stimuleren om te gaan werken. Er zijn alleen wel situaties waarin dit niet mogelijk is. Denk bijvoorbeeld eens aan de partners die thuis moeten blijven om de zorg te dragen voor de kinderen. Ik ben daar een van. Geen werkgever in Nederland zal mij in dienst nemen, omdat ik niet voldoende “betrouwbaar” ben als het gaat om de inzetbaarheid. Dat weet ik, want dat ben ik ook niet. Al eerder liet ik weten dat het soms voor kan komen dat ik alles moet laten vallen, om er voor mijn kind te zijn. Gelukkig kan ik het enigszins opvangen door mijn activiteiten als ZZP’er te combineren met mijn taken als huisvader. Niet iedereen is in die positie. Helaas.

Hoge Raad

De zaak is inmiddels al bij de Hoge Raad geweest, zoals je hier kunt lezen. Wellicht was de insteek in dit geval niet helemaal verstandig. In dit geval is er geen sprake van een inbreuk op mensenrechten. Dat weet ik ook best wel.

Natuurlijk is het heel erg goed dat vrouwen gestimuleerd worden om te gaan werken. Ik ben de eerste die hun arbeidskansen zal toejuichen. Alleen zijn er wel andere zaken waarmee rekening gehouden moet worden. Een heffingskorting is niet het juiste (machts)middel om dit voor elkaar te krijgen. Dan kom ik toch weer uit op iets dat ik al veel langer “roep”: gelijkheid in lonen. Als daar nu eens echt werk van gemaakt gaat worden, dan veranderen heel veel zaken.

Afbeelding bovenaan deze pagina: Unsplash.