Ook dit jaar was het weer tijd voor een zomervakantie. Zouden we dit jaar naar het buitenland gaan of toch weer kiezen voor die ene camping met een lange historie? We kozen voor de laatste optie en daarom waren we in juli en augustus te vinden in Sint Anthonis.
Ardoer
Vakantiecentrum De Ullingse Bergen is een camping met een lange historie. De camping werd ergens in de jaren zestig van de vorige eeuw gestart en langzaam groeide de camping uit tot een middelgrote familiecamping. De camping behoort tot de groep campings die bekend is onder de naam Ardoer. Dit houdt niet in dat de camping er een is die vergeleken kan worden met de andere campings. Het is een kwestie van samenwerken en gebruik maken van eenzelfde logo. De camping heeft een eigen karakter. Dat weet ik, omdat ik ook wel eens een andere camping bezocht die tot deze keten behoort. Al vraag ik mij sterk af of je kunt spreken van een keten. Het is immers geen winkel. In het Ardoer Magazine (ja, dat bestaat), spreekt men over campings die lid zijn van een “landelijk samenwerkingsverband.” Dat kan natuurlijk ook. Het gaat in ieder geval om 32 aangesloten campings.
Bijzonder?
Wat maakt deze camping nu zo bijzonder? Eerlijk is eerlijk, er zijn genoeg vergelijkbare campings te vinden. Althans, dat lijkt zo op basis van de foto’s op de website en op Facebook. De camping is voor ons iets meer bijzonder, omdat wij heel goed bekend zijn met deze camping. Nee, ik heb het dan niet over onze vorige kampeervakantie. Ja, deze vakantie brachten we ook door op deze camping. Ook gaat het niet om onze eerste vakantie als gezin (althans, een deel ervan was in 2009 nog niet geboren). Nee, ik heb het over de herinneringen van veel langer geleden. De herinneringen waarin een klein meisje op haar klompen over een hekje van een zwembad wist te klimmen en naar haar vader en broer rende, die te vinden waren in het diepe zwembad. Geen zorgen, dit meisje kon alles gewoon nog navertellen.
Ditzelfde meisje snelde ’s ochtends vroeg richting de schapen, die toen nog in de buurt van de camping te vinden waren. Hetzelfde meisje maakte vakantievrienden en vriendinnen. Net zoals haar ouders dat eerder deden, tijdens hun vakanties. Haar vader kwam er al sinds lange tijd en in de jaren zeventig nam hij zijn liefde mee naar deze camping. Een camping die vaak nog bezocht werd, zelfs na een vakantie in Frankrijk. Dan was het een kwestie van bellen met de eerdere eigenaar om te vragen of er nog een plaatsje was. Vaak was dat wel mogelijk.
Ook was dit een van de campings die wij bezochten tijdens een periode van ons leven dat we geen kinderen hadden of zelfs in het huwelijk waren getreden. Al is dit een keer voorgekomen, een weekendje. Het was de camping dus waar mijn schoonouders kwamen. Vandaar dus dat de camping voor ons meer dan bekend is.
Vorig jaar
Vorig jaar kozen we voor deze camping. Omdat het niet helemaal duidelijk was wat de beste opties was: wel of niet naar het buitenland, kozen we voor bekend terrein. Twee weken waren we te vinden op de camping en voor onze kinderen was het een eerste “echte” kennismaking. Nu schreeuwt de oudste na een bezoek aan echt iedere camping, dat hij er de eerstvolgende vakantie naar terug wil. Dat doet hij alleen wanneer hij het echt naar zijn zin heeft gehad. Natuurlijk, er is flink veel geschreeuwd de afgelopen jaren als het om vakanties ging. Niet eerder was het zo duidelijk, de camping in Sint Anthonis moest weer worden bezocht. Niet alleen voor de oudste overigens. Ook de jongste had goede redenen om terug te keren. En waarom niet? We hebben de afgelopen jaren meerdere campings bezocht, vaak met entertainment. Laat dit nu net een probleem zijn. Hoe meer “entertainment” er is voor de kinderen, hoe groter de kans is dat je tijdens een vakantie een schema moet volgen. Een schema dat bestaat uit ’s ochtends knutselen, ’s middags een of ander spel en aan het begin van de avond een of andere activiteit. Tijdens een verblijf op een van de campings die wij bezochten in de afgelopen jaren, werd zelfs een compleet toneelstuk geoefend en opgevoerd.
No pressure there…
Natuurlijk is er het nodige te doen voor kinderen op deze camping. Er kan geknutseld worden (’s middags overigens) en op een paar dagen in de week komt een beest met de naam Magnix langs. Magnix was overigens tijdens de meest warme dagen wat laat voor het dansen, maar dat lijkt mij logisch.
In de omgeving
Ondanks het aanbod aan entertainment, was het natuurlijk ook dit jaar weer een crime om de camping af te komen. Mijn kinderen spannen samen, wist je dit al? Ze spannen samen op de momenten waarop je aangeeft dat we iets gaan doen dat niet gebonden is aan de grenzen van de camping. Gelukkig waren er momenten waarop we hen konden overtuigen om te camping te verlaten. Bijvoorbeeld de bezoeken aan het Oorlogsmuseum in Overloon, het Afrika Museum en het Nederlands Openluchtmuseum. Allemaal op “berijdbare” afstanden. Sint Anthonis bevindt zich in de buurt van Boxmeer, dat te vinden is in de omgeving van Nijmegen (neem het woord “omgeving” wat ruimer overigens).
Warme en droge zomer
Toch waren er dagen waarop we de camping echt niet af kwamen. De zomer van 2018 gaat de boeken in als een van de meest warme en droge zomers ooit. Alleen die van 1976 (overigens mijn bouwjaar) schijnt nog heftiger geweest te zijn. Dit zorgde ervoor dat het tempo zich aangepast heeft aan het weer en de temperatuur. De tripjes naar het bos werden dan ook afgelegd door deze huisvader. Zonder kinderen. Juist dat bos is bijzonder interessant. Vanaf de camping loop je zo de Staatsbossen Sint Anthonis (ook wel Staatsbossen Tunnis) in. Hier kun je wandelingen maken die variëren van twee tot 26 kilometer. Eigenlijk weet ik niet hoeveel kilometer ik afgelegd heb. Wat ik wel weet is dat ik een bos zag dat geteisterd werd door de droogte. Op sommige plaatsen leek het wel herfst. Op andere plaatsen werd het duidelijk dat ik liep in een bos dat genoot van de zomer.
Sint Anthonis
De camping is te vinden net buiten de gemeentegrenzen van Sint Anthonis. Of misschien niet, dat is mij nooit helemaal duidelijk geworden. Het gaat hier om een klein dorpje onder de rook van Boxmeer. Niet dat dit een wereldstad is (sorry, inwoners van Boxmeer). Het is een typisch Brabants dorp. Rust en sereniteit straalt het uit, behalve tijdens de weekenden. Dat brengt mij meteen naar een nadeel aan de camping waar wij verbleven. Hoewel er geadverteerd wordt met “Kom luisteren naar de stilte”, was het op momenten waarop je verlangde naar stilte niet stil. Dat waren de uren waarop we de lokale discotheek goed konden horen. De lokale manege vond het overigens ook geen probleem om af en toe de muziek op een volume te zetten die anderen hinderde. Dat is bijzonder jammer. Ook was het af en toe na elf uur niet echt stil op de camping zelf. Blijkbaar kunnen sommige mensen niet lezen dat de camping verlangt dat het na elf uur stil is. Dit is overigens voor mij al erg “ruim.” Maar goed, ik ben de beroerdste niet. Elf uur? Goed, dan is het na elf uur “stil.” Wat wel erg fijn is: na tien uur mogen er geen auto’s het terrein op en af rijden. Dit is het geval tussen tien uur ’s avonds en acht uur ’s ochtends.
Geen wilde toestanden
Maar goed, Sint Anthonis… Verwacht in dit dorp geen wilde toestanden. Ja, er zijn twee supermarkten te vinden in het centrum. Ook zijn er een bakker en een slager te vinden. Wat opvalt aan dit dorp: er staan veel bedrijfspanden leeg. De lokale Citroëngarage heeft de hoop blijkbaar opgegeven om nog auto’s te verkopen en verhuurt daarom beach buggies. Wel is het tankstation nog in gebruik. De Citroën 2CV (een Eend) in de showroom was vooral niet te koop, maar te bewonderen, zo werd mij verteld. Maakt dit Sint Anthonis tot een plek om te mijden? Wanneer je van rust houdt, dan is Sint Anthonis uitermate geschikt. Zoek je liever meer drukte, geen nood: ook dan is Sint Anthonis een optie. Je kunt via de verschillende provinciale- en snelwegen snel naar de meer drukke gebieden afreizen.
Kinderen
Maar goed, deze blog gaat niet over Sint Anthonis. Het gaat over de camping waar wij verbleven. Het waren drie topweken! En de belangrijkste reden: de kinderen hadden het naar hun zin. Laten we eerlijk zijn: daar gaat het als ouders om. Wanneer jouw kinderen het naar hun zin hebben, dan heb je het als ouders ook fijn. Maar waarom hadden mijn kinderen het zo naar hun zin? Was het vanwege het zwembad (drie om precies te zijn: een “diep” bad, een “ondiep” bad en een peuterbad)? Was het vanwege de speeltuinen (veel veldjes hebben een eigen speeltuintje)? Eigenlijk is het een combinatie van al deze elementen. Natuurlijk moet je hierin wel een belangrijke factor meewegen: mijn kinderen zijn gek op kamperen. Letterlijk: met je blote voeten in het gras. Al was er weinig gras te vinden door de droogte…
Kortom…
Kortom: het was een mooie, geweldige vakantie. Op een niet al te grote camping. Een camping die zeker niet onderdoet voor campings in het buitenland. Vriendelijk en behulpzaam personeel, schone sanitaire faciliteiten en natuurlijk de bijkomstigheid van een omgeving die het waard is om te ontdekken.
Ben je benieuwd naar deze camping? Dan klik je hier.
We zijn na deze vakantie nog een keer naar deze camping geweest. Dat was de laatste keer. In 2020 gingen we niet met vakantie, wegens gezinsuitbreiding (Guus, een labrador) en vanwege de pandemie. In 2021 was de camping geen optie, want honden zijn niet toegestaan. Dat is jammer, want dat was niet altijd het geval.
Wanneer je (zonder hond) op zoek bent naar een camping die niet in het teken staan van recreatie (beperkt recreatieprogramma), dan is dit dé camping! Wanneer je op zoek bent naar een camping waar honden wel worden toegelaten, dan raad ik je aan om de website van Ardoer eens te bekijken. Op andere campings zijn honden wel toegestaan.
Afbeelding bovenaan deze pagina: Unsplash.
