Wat heb je de afgelopen tijd gedaan?

Het is lastig om de vraag te beantwoorden. Toch zal ik een poging wagen om je te informeren wat ik de afgelopen tijd heb gedaan. Regelmatig wordt de vraag gesteld: “Wat heb je de afgelopen tijd gedaan?” Vooral omdat het zo rustig is op social media.

2020

Laat ik beginnen door wat verder terug te gaan in de tijd. Het was begin 2020 en het nieuwe jaar was net begonnen. Geen zorgen, we gaan niet de afgelopen twee jaar inhoudelijk bespreken. Zou ik dat doen, dan ben ik voorlopig nog wel even bezig.

Begin 2020 kreeg ik last van clusterhoofdpijn. Wil je precies weten wat dat inhoudt, dan zijn er genoeg websites die je daarover meer kunnen vertellen. Bijvoorbeeld deze website. Op deze website lees je dat er ook een chronische variant bestaat. Daar heb ik de afgelopen twee jaar dus last van gehad. Gekscherend noemde ik dat dus ‘gewoon’ hoofdpijn. Er was geen sprake van clusters. De hoofdpijn was er dus altijd.

Corona

Heb je Omicron (corona) gehad, dan weet je dat een van de symptomen kan zijn dat je last hebt van hoofdpijn. Toen ik corona kreeg was dat dus best zwaar.

Na verschillende mogelijkheden en medicijnen uitgeprobeerd te hebben kreeg ik voor de zomervakantie van 2022 het medicijn Topamax (werkzame stop topiramaat) voorgeschreven. Geen ideale situatie, want het medicijn heeft de nodige bijwerkingen (bijvoorbeeld vermoeidheid). Het zorgt wel voor een enorme verbetering. Het alternatief zou lithium zijn. Op basis van ervaringen van zij die dit medicijn voorgeschreven kregen voor clusterhoofdpijn heb ik besloten dat medicijn niet te gaan gebruiken. Daar heb ik mijn redenen voor. Het kan zijn dat anderen hier prima ervaringen mee hebben. Ik heb op basis van de ervaringen die anderen met mij deelden besloten dit medicijn niet te gaan gebruiken.

Zomervakantie

De zomervakantie van 2022 was een zware zomervakantie. Tegelijkertijd ook een fijne zomervakantie. Dat is natuurlijk tegenstrijdig. Zwaar vanwege het weer dat erg van invloed was op mijn hoofdpijnaanvallen. Fijn omdat het gewoon heerlijk was om met het gezin drie weken op vakantie te gaan. Dit jaar konden we – in tegenstelling tot vorig jaar – de vakantie wel afmaken. Vorig jaar moesten we de vakantie na vier dagen afbreken. De jongste werd na vier dagen ziek (corona).

Pas na de zomervakantie was er sprake van verbetering. Heel langzaam. Inmiddels is de zomervakantie een herinnering. Een fijne overigens. Het stelde me in staat om samen met mijn wederhelft na te denken over de toekomst. Om na te denken wat wel mogelijk was en wat niet mogelijk was.

Toekomst

Dat bracht me op het nadenken over de toekomst en het nemen van een moeilijke beslissing. Die beslissing bracht me terug bij 2020. Het begin van de coronapandemie. In dat jaar zou ik weer volledig aan de slag gaan als zelfstandige. De twee jaar ervoor was ik naast zelfstandige en huisvader nog in loondienst. Het bedrijfsidee dat ik eind 2019 voor ogen had werd door de pandemie in de war geschopt. Omdat ik geen aanspraak kon maken op steun vanuit de overheid was het een moeizaam jaar. Ik kon vanwege mijn ziekte ook niet zomaar in dienst treden bij een nieuwe werkgever. Gelukkig had mijn wederhelft een inkomen.

Ik besloot me in 2021 te gaan richten op nieuwe dingen. Het aanbieden van iets dat ik eerder gedaan had. Het maken van websites voor anderen. Daarna volgde een oplossing waarbij ik voor anderen websites ging beheren. Zodat zij hun handen vrij hadden om zich te richten op andere dingen. De economische situatie was soms al moeilijk genoeg. Dan had je geen zin om even een update uit te voeren of je zorgen te maken over de eventuele veiligheid van je website.

Mogelijk?

Toch wilde ik weten of het weer zou gaan lukken met fotografie. Zou het weer mogelijk zijn? Iedere dag een lockdown foto maken was toch net iets anders dan professioneel bezig zijn als fotograaf. Ik genoot ervan om samen met de kinderen bezig te zijn. Al waren zij het aan het einde van dat project wel zat. Zelfs de labrador had er weinig zin meer in om iedere keer verplicht te poseren.

Durfde ik het nog wel? Kon ik het nog wel? Het nadeel was alleen dat de apparatuur eigenlijk wel toe was aan vernieuwing. Niet dat de apparatuur defect was. Er waren misschien slimmere oplossingen beschikbaar. Alleen dat vergde een investering. Een investering vergde een inkomen. Een inkomen vergde fotografie opdrachten en dat vergde beschikbaarheid.

Moment

Een website ontwikkelen of beheren kon plaatsvinden op andere momenten. Een fotografie opdracht zou plaats moeten vinden op een specifiek moment. Een moment dat je afspreekt met je opdrachtgever. Hoe vervelend is het wanneer iemand een afspraak op het laatste moment af moet zeggen, zelfs wanneer daarvoor goede redenen zijn? Die optie was eenvoudigweg niet aanwezig, want ik wist niet wanneer ik last zou krijgen van een clusterhoofdpijnaanval.

Anders dan dat het geval is bij een migraineaanval weet je echt niet wanneer een clusterhoofdpijnaanval op kan treden. Een migraineaanval, zo heb ik me laten vertellen, zou aangekondigd worden. Een clusterhoofdpijnaanval helemaal niet. Vergelijk het met optrekken bij het verkeerslicht. Optrekken bij het verkeerslicht op een weg die direct opgaat in een autosnelweg. Dat is wat er plaatsvindt. Van nul naar honderd in slechts enkele seconden. Zelfs met speciale injecties duurt het soms lang voordat de aanval gestopt is. Zuurstof helpt inmiddels al niet echt meer. In het begin hielp dat nog wel.

Dan is er nog het probleem dat zoiets ook kan gebeuren wanneer je bijvoorbeeld onderweg bent of op locatie bent. Zo is het voorgekomen dat ik op de school van de jongste tijdens een toneeluitvoering een clusterhoofdpijnaanval kreeg. Snel een injectie zetten op het toilet. Laat ik het zo zeggen, de toneeluitvoering heb ik alleen bijgewoond ‘voor de vorm.’

Slechte raadgever

Eigenlijk mag je wel stellen dat de wereld door dit alles ‘klein’ wordt. Angst is een slechte raadgever. Dat weet iedereen. Toch is het op een gegeven moment een kwestie van: “Wat als…” Dat wil je niet, toch is het iets dat voorkomt. Inmiddels gaat dat beter. Met kleine stappen.

Hoe zit het dan met fotografie. Deze zomer heb ik geprobeerd te fotograferen. Misschien was het de hitte. Misschien was het dat onderwerp wat ik probeerde te fotograferen (insecten). Het kan ook te maken hebben gehad met hoe groot de wens was om het te doen. Laat ik het zo zeggen: het werd geen groot succes.

Is daarmee mijn leven minder compleet? Ik heb gekozen voor andere dingen. Ik noemde al eerder het maken van websites voor anderen. Daarnaast het ondersteunen van anderen. Ook is er iets anders bijgekomen, waarmee ik erg druk bezig ben. Een nieuw project. Veel ga ik er nog niet over zeggen, want het is iets dat nog niet af is. Over projecten die nog niet af zijn ben ik altijd duidelijk. Daar moet je nog niet te veel over vertellen. Dat brengt ongeluk. Daarmee ga ik dus rustig verder.

Verder

Het was in ieder geval een mooi moment om ook verder te gaan met De Goede Huisvader. Helemaal gestopt was ik natuurlijk niet. Al moet ik zeggen dat het best wat meer had gekund allemaal. Vandaar een persoonlijke bijdrage die meteen bestaat uit meer dan 1.000 woorden! Daarmee is de vraag “Wat heb je de afgelopen tijd gedaan?” wel een beetje beantwoord, denk ik.

Mocht je het echt nog willen weten: ik heb ook nog gestofzuigd!

Wacht! Ik was nog niet klaar!

Je dacht natuurlijk dat dit alles was! Dat is dus niet zo. Ik kan niet afsluiten op deze manier. De afgelopen twee jaar waren bijzonder zwaar. Dat spreekt voor zich. De wetenschap dat ik terug kon vallen op mijn wederhelft en mijn twee kinderen was zo enorm belangrijk. Daarnaast was de steun van familie van groot belang. In die periode kon niet alleen ik, maar ook mijn wederhelft terugvallen op iedereen die aanbood om te helpen, wanneer het echt niet ging. Nog steeds is dat zo. Dat is zo waardevol!

Afbeelding bovenaan deze pagina: Unsplash.