Waar ga ik aandacht aan besteden?

Het is vrijdagochtend. De oudste kijkt naar een favoriete serie en vader denkt na over een onderwerp waarover geschreven kan worden. Het is alleen de vraag: Waar ga ik aandacht aan besteden? De afgelopen dagen passeerden er een aantal nieuwsitems de revue, waarover ik zou kunnen schrijven. Het is alleen “zo’n dag,” waarop je bijvoorbeeld vergeet een koffiekopje onder het koffieapparaat te plaatsen en daar pas achterkomt nadat je op het knopje hebt gedrukt…

Van 2018 naar 2023

Laat ik meteen maar met de deur in huis vallen. Sinds het moment van het samenstellen van dit artikel is het vaker voorgekomen dat ik graag wilde schrijven over nieuwsitems die ik belangrijk vond. Alleen was het dan moeilijk om ermee te starten. Dan waren er genoeg redenen om vooral niet te starten. Dit artikel schreef ik in 2018 en inmiddels is er het nodige gewijzigd.

Van 2018 naar 2023: in het kort zou je kunnen zeggen dat ik uitkwam waar ik begon. In 2018 was ik huisvader die zijn werkzaamheden combineerde met werkzaamheden als zelfstandig ondernemer. In 2018 had ik een kort avontuur in loondienst van ongeveer een jaar. Als hoofdverantwoordelijke voor een webshop om precies te zijn. Daar besloot ik mee te stoppen in 2019.

Fotografie liet ik voor wat het was, om te focussen op andere dingen. Dingen waarmee ik niet onbekend was. Voor anderen maakte ik websites en beheerde deze. Dat doe ik nog steeds, naast het uitvoeren van mijn taken als huisvader. Dat is eigenlijk de reis die ik maakte tussen 2018 en 2023. Wat niet veranderde waren de momenten waarop ik nadacht over wat nu precies de moeite waard was om te vermelden. Laat ik je meenemen in mijn gedachtenwereld uit 2018.

Lastig

De beslissing nemen was lastig. Wilde ik schrijven over Jacinda Adern? In die week was ze bevallen van een kerngezonde dochter. Daarmee was ze de tweede regeringsleider ter wereld die tijdens haar ambtstermijn was bevallen. Eerder schonk de toenmalige premier van Pakistan Benazir Bhutto tijdens haar ambtstermijn het leven aan een kind. Het liep overigens minder goed af met Bhutto, want ze werd op 27 december 2007 vermoord. Ardern kondigde trouwens in januari 2023 aan af te treden. Vijf jaar nadat bekend werd dat ze bevallen was van haar eerste kind.

Ardern vormde een uitzonderingspositie. Dat was blijkbaar zo bijzonder, dat de wereldpers er maar niet over uitgepraat raakte. Zelf werd ik er ook nog over geïnterviewd door Editie NL. Om daar nu weer over te schrijven, vond ik niet zo’n goed idee. Toch nam ik je mee in mijn gedachtenwereld.

Uitzonderingspositie

Het was in 2018 een uitzonderingspositie. De beslissing die Jacinda Ardern en haar partner Clarke Gayford hadden genomen. Gayford zou zijn werkzaamheden combineren met de zorg voor hun kind. Vanzelfsprekend maakte ik vergelijkingen met mijn eigen leven en legde ik je uit hoe dit was. Destijds was ik nog de fotograferende en schrijvende huisvader. Nog steeds vind ik het belangrijk om te laten zien dat het anders kan. Dat niet alleen, want in sommige gevallen is er nog altijd een verschil in arbeidskansen tussen vrouwen en mannen. Daarnaast is er sprake van een loonkloof. Dat was in 2018 ook zo.

Ouderschapsverlof

In 2018 werd er gesproken over het Europees ouderschapsverlof. Tien dagen verlof voor de vaders na de geboorte van hun kind. Daarna nog eens zes weken ouderschapsverlof voor zowel man als vrouw. Nederland beriep zich erop dat de lidstaten zelf moesten beslissen hierover. Aan de ene kant logisch, want de verschillen in Europa waren groot. In het artikel dat ik aanhaalde, werd ook toenmalig minister Koolmees geciteerd:

“We investeren in kinderopvang, ook voor mensen met minder inkomen. We doen zelfs meer voor jonge vaders. Die krijgen in Nederland binnenkort zes weken, terwijl het Europese voorstel tien dagen is. Dat is nou juist het lastige aan Europese discussies over sociale zekerheid, de systemen zijn heel moeilijk te vergelijken.”

Wanneer je het citaat leest, leek het allemaal prima. Zes weken, best vooruitstrevend. Waar ik een probleem mee had was met de genoemde investering in de kinderopvang. In dit geval ging men ervan uit dat beide ouders zouden gaan werken. Daar hoeft niets mis mee te zijn. Kinderopvang heb ik nooit afgewezen. Alleen zijn er scenario’s denkbaar waarin kinderopvang nu eenmaal geen optie is. Daarmee doel ik niet op principiële bezwaren die sommige mensen hebben tegen de positie van werkende vrouwen op de arbeidsmarkt of hun aandeel op de arbeidsmarkt. Het ging me toen al om de situaties waarbij het echt niet mogelijk is voor beide ouders om te werken.

Denk eens aan een situatie waarbij een van de ouders zorg draagt voor een langdurig ziek kind of het niet kunnen vinden van een passende baan. Of, ook denkbaar, wanneer onderaan de streep het inkomen eigenlijk alleen maar opgaat aan het financieren van kinderopvang. Dat komt ook voor. Je werkt dan eigenlijk voor het bekostigen van de kinderopvang.

Ouderschapsverlof

Als voorbeeld van hoe het zou kunnen gaan of een goed voorbeeld, noemde ik een land als Zweden. Drie maanden ouderschapsverlof kende men in dit land. Ik gaf aan dat die drie maanden er niet zouden komen. Inmiddels is er het nodige gewijzigd.

Ouders hebben vanaf 2 augustus 2022 recht op 9 weken gedeeltelijk betaald ouderschapsverlof, zo valt te lezen op deze pagina van de Rijksoverheid. Het nadeel is zonder meer dat de ouders genoegen moeten nemen met een vermindering van salaris (70% van het dagloon) en dat de negen weken opgenomen worden in het eerste levensjaar van het kind. Daarna is het klaar.

“Wetenschappelijk onderzoek”

Waar ik me als laatste over verbaasde in het artikel dat ik publiceerde op 22 juni 2018 was het “wetenschappelijk onderzoek” dat aangehaald werd door Shell. Het was een argument van het bedrijf om de politiek te bewegen om de dividendbelasting af te schaffen. De voordelen hiervan waren niet merkbaar voor de ‘gewone burger,’ zoals te lezen viel in dit artikel leest. Wat opvallend was, vond ik, was dat het bedrijf al sinds 2005 met medeweten van de Belastingdienst de belastingafdracht al wist te omzeilen, zo bleek uit dit artikel van RTL Z. Net zoals toen, vind ik het anno 2023 best goed geregeld. Helemaal wanneer je bedenkt dat het bedrijf in januari 2022 het hoofdkantoor naar Londen verhuisde en daarmee eigenlijk een dikke vette vieze vinger opstak naar de Nederlandse burgers. Geen belasting afdragen en op het moment dat daarover moeilijk gedaan werd, verhuizen. Daarvoor eerst aandringen op het afschaffen van de dividendbelasting. Perfect, toch?

Er waren dus genoeg onderwerpen om over te schrijven. Laat ik dat dus gewoon gedaan hebben in dit artikel. Daarnaast was het ‘gewoon’ een vrijdag. Een dag waarop ik het koffieapparaat aanzette en bedacht: “Volgens mij ben ik het kopje vergeten eronder te zetten!”

Te laat!