Vaders, hou op met janken!

Een artikel op de website van het AD trok (natuurlijk) mijn aandacht. Vaders voelen zich buitengesloten. Maar kom op: vaders, hou op met janken! Wil je echt iets veranderen, doe dan iets. Niets doen is geen optie.

Aangesproken

Het artikel gaat over de manier waarop vaders aangesproken worden. Of eigenlijk dat ze niet aangesproken worden. Experts en het ministerie van OCW vinden dat dit anders moet. Men roept daarom de leraren, pedagogisch medewerkers en medewerkers van consultatiebureaus op om hier iets aan te doen. Volgens het artikel, wordt het woord vaak gericht tot de vrouw. Dit omdat de vrouw zich meer met de opvoeding van de kinderen bezighoudt.

Natuurlijk, ik heb die rare huisvaderbril op. Eentje die mij de zaken misschien anders laat zien. Gemakkelijker bijvoorbeeld. Want ja, het is bijzonder zwaar voor de vaders in dit land. Ze moeten lijdzaam toezien dat de opvoeding van hun kroost overgelaten wordt aan de vrouwen. Het lijkt erop dat ze echt helemaal niets meer te zeggen hebben. Wanneer ze dan wel mee zouden mogen praten, dan wordt het woord niet eens tot hen gericht. Wat zielig…
Goed, de sarcasme modus schakel ik nu even uit en ik zet mijn realisme modus aan…

Rollenpatronen

Het komt erop neer dat we in dit land heel graag vast willen houden aan de rollenpatronen die we al jaren toepassen. Wanneer het dan niet goed lijkt te gaan of wanneer de mannen in dit land dan het idee hebben dat ze niet gehoord worden, dan is er iets mis en is actie vereist. Op mij komt dit over als zielig doen, terwijl het niet nodig is. Wanneer je meer invloed wilt hebben op de opvoeding van jouw kind, dan zijn er mogelijkheden. Natuurlijk, het vergt soms grote offers. Offers die je misschien niet direct overziet. Hiermee maak ik niet direct reclame voor het huisvaderschap. Het is niet nodig om direct je baan op te zeggen.

Offers

Opvoeden vergt offers. Je kunt dit niet overlaten aan een iemand binnen het gezin. Toevallig omdat -vaak een – zij thuis is. Het is een kwestie van samenwerken. Samen opvoeden. Dat je dan uiteindelijk niet goed of niet goed genoeg aangesproken zal worden, dat is iets dat je zelf recht kunt zetten. Door het gewoon te vertellen.

Voorbeeld

Een simpel voorbeeld. Ik heb de school van mijn kind tot driemaal toe verduidelijkt dat er bij problemen contact opgenomen moest worden met mij. Niet met mijn vrouw. De derde keer was ik blijkbaar stellig en duidelijk genoeg, want sindsdien word ik gebeld. Sterker nog, zelfs wanneer wij duidelijk aangeven dat ik een freelance opdracht vervul, dan neemt men alsnog eerst contact op met mij. Het kan dus wel, alleen vereist het dat je als man duidelijk maakt – samen met je partner – wat jij wilt. Er is geen extra landelijke aandacht hiervoor nodig, zoals het artikel van het AD (misschien) suggereert.

Opvoeden doe je echt samen. Ja, je werkt misschien erg hard. Daarvoor heb ik best respect. Alleen zorg ervoor dat je ook kunt zeggen dat je samen aan het opvoeden bent. Helaas zijn er nog tal van mannen die laten weten dat ze eigenlijk alles aan hun partners overlaten. Ze weten er te weinig van en -wellicht nog erger – ze willen het ook niet weten. Het gaat toch best goed zo? Ondertussen werkt de vrouw zich een slag in de rondte om alles op rolletjes te laten lopen. Zeg nu eens eerlijk, is dit anders dan hoe het bijvoorbeeld eraan toe ging in de jaren vijftig? Aan de ene kant is dit zo, want vrouwen werken (meer), maar aan de andere kant helaas niet.

Verbeteren

Nogmaals, ik roep niet op om alle mannen te laten kiezen voor het huisvaderschap (al mogen dat er best meer worden, als dit de kansen van de vrouw op de arbeidsmarkt vergoten kan). Je kunt de situatie met een aantal dingen verbeteren:

• Bekijk de mogelijkheden om thuis te werken of minder te werken. Nee, dit is geen papadag, want die dramatische term mogen we ritueel begraven!
• Geef aan dat je mee wilt denken en bespreek samen de mogelijkheden die jullie hebben.
• Stel je open voor het leren van nieuwe dingen. Het huishouden is niets engs en zeker geen wijventaak.
• Krijg je het gevoel dat jij niet wordt gehoord door instanties of scholen, trek zelf aan de bel. Blijf niet passief.

Simpel

Het is best simpel, zoals je hierboven kunt lezen. Over het eerste punt kun je een discussie starten. Vergeet niet dat wanneer jij (extra) thuis bent, jouw partner aan het werk kan gaan. Hiermee onderstreep jij een stukje emancipatie. Dan ben je goed bezig!

Dus, vaders van Nederland, hou op met janken! Doe iets!

Afbeelding bovenaan deze pagina: Unsplash.