The Day the Music Died
Getriggerd door een artikel in Het Parool vandaag dacht ik vandaag aan The Day the Music Died. Lang voordat ik geboren werd, vond er een gebeurtenis plaats waarover mensen jaren en jaren later nog steeds konden praten. De noodlottige laatste vlucht van The Big Bopper, Ritchie Valens en Buddy Holly. Hoe kan het toch dat deze gebeurtenis nog steeds besproken wordt?
Van Surf Ballroom naar Fargo
Het waren geen gemakkelijke tijden voor de popsterren van dat moment. We hebben het dan over 1959. De sterren van dat moment waren The Big Bopper, Ritchie Valens en Buddy Holly. Ze hadden een loodzwaar tourschema en de manieren waarop ze naar de optredens vervoerd werden was bijzonder zwaar. Een bus zonder verwarming leverde bij de drummer van Holly (Carl Bunch) zelfs bevroren tenen op. Het leek daarom een aangename en snelle manier van verplaatsen om na een optreden in de Surf Ballroom in Clear Lake te kiezen voor een klein vliegtuig. Het had weinig gescheeld of The Big Bopper (echte naam Jiles Perry Richardson) zou de vlucht hebben gemist. Eigenlijk zou hij helemaal niet aan boord zijn gegaan. Er waren drie zitplaatsen aan boord. Ruimte dus voor Holly, Waylon Jennings en Tommy Allsup (beiden leden van de band van Holly). De twee bandleden stonden hun plaatsen af aan Richardson en Valens. De eerste kreeg een zitplaats omdat hij ziek was geworden.
Even na een uur ’s nachts vertrok het vliegtuigje, een Beechcraft Bonanza, van het lokale vliegveld, Mason City Municipal Airport, met als piloot Roger Peterson. Toen de piloot kort daarna de route door zou moeten geven, bleef het stil. Het lukte niet om contact te krijgen met het vliegtuig. Dat gold ook voor Hector Airport in Fargo. Fargo was de eindbestemming van deze vlucht. Het contact zou plaats moeten vinden om half vier in de ochtend.
De eigenaar van het toestel, besloot met een ander toestel dezelfde route te volgen. Dit gebeurde in de ochtend van 3 februari om kwart over negen ’s ochtends. Twintig minuten later werden de resten van de Beechcraft Bonanza waargenomen in een maïsveld op slechts acht kilometer van de plaats waar het vliegtuig opgestegen was. Rondom het wrak lagen de lichamen van de inzittenden. Geen van de inzittenden had het overleefd.
The Day the Music Died
Drie februari 1959 ging de geschiedenis in als The Day the Music Died (De dag waarop de muziek stierf). Het nieuws zorgde voor veel reacties. Niet in de eerste plaats vanwege de bekendheid van de drie sterren. Het was vooral de leeftijd die tot de verbeelding sprak. Holly was 23, Valens was zeventien en Richardson was 29. Waren ze niet omgekomen, dan was hun sterrestatus waarschijnlijk nog groter geworden. Waarschijnlijk, want dit weet je nooit zeker.
The Day the Music Died was overigens geen naam voor deze dag die direct na het ongeluk ontstond. De naam was het gevolg van een nummer van de Amerikaanse zanger Don McLean – American Pie 1971). Dat nummer is overigens later nog tweemaal gecoverd (2008: Chris de Burgh, 2000: Madonna).
McLean heeft nooit echt laten weten waarover dit nummer nu precies gaat. Er gaat een deel over de dramatische gebeurtenis van 3 februari 1959. Deze gebeurtenis en de impact op zijn leven werd gecombineerd met andere delen. Het nummer blijft, net zoals de gebeurtenis die genoemd wordt, een mysterie. Het duurde lang voordat het duidelijk werd wat precies de oorzaak geweest is van het vliegtuigongeluk.
Afbeelding: Wikimedia Commons.
Oorzaak
Wat voor de hand ligt is dat het ongeluk plaats heeft gevonden door de weersomstandigheden en de onervarenheid van de piloot. Hij had nog nauwelijks nachtvluchten uitgevoerd. In plaats van te vertrouwen op het eigen gezichtsvermogen, wat niet mogelijk was vanwege een sneeuwstorm, moest hij vertrouwen op zijn instrumentenpaneel.
Onderzoek
Lange tijd ging het gerucht de ronde dat er misschien meer aan de hand zou zijn geweest. Dit had te maken met het terugvinden van het pistool van Holly. Hij had dit meegenomen aan boord van de vlucht en het leverde speculaties op dat er misschien door het per ongeluk afvuren ervan meer was gebeurd.
In 2007 werd besloten tot het oprichten van een monument ter nagedachtenis aan Richardson. Een dergelijk monument was op de begraafplaats waar hij ter aarde was gelegd, Forest Lawn, niet toegestaan. Daarom werd het lichaam van Richardson verplaatst. Tijdens dit onderzoek werd sectie uitgevoerd op het lichaam. Er waren geen redenen om aan te nemen dat Richardson op basis van andere geruchten nog geleefd zou hebben na de crash. Ook werden er geen aanwijzingen gevonden dat er een pistool zou zijn afgegaan.
Een nieuw onderzoek in 2015 werd door de National Transportation Safety Board (NTSB) afgewezen. Een Engelse gepensioneerde piloot, L.J. Coon, was van mening dat er meer achter het ongeluk zat. Dit waren een onjuiste verdeling van het gewicht of een probleem met het brandstofsysteem. Er was volgens de NTSB geen reden voor het opnieuw openen van het onderzoek.
Het blijft dus, zolang er geen sluitend bewijs gevonden is, een ongelukkige samenloop van omstandigheden. Een ander scenario had kunnen zijn dat Holly, Jennnings en Allsup verongelukt zouden zijn, wanneer de laatste twee hun zitplaatsen niet hadden afgestaan. Dat is alleen nooit gebeurd. Daarom is deze derde dag van februari nog steeds een dag waarop de muziek stierf.
Nog steeds besproken
Hoe kan het zijn dat een gebeurtenis die inmiddels 62 jaar geleden plaatsgevonden heeft nog steeds besproken wordt. Is dat niet anders dan bijvoorbeeld de ramp met de Titanic (14 op 15 april 1912)? Deze ramp wordt nog steeds besproken en zelfs onderzocht. Dit vliegtuigongeluk in 1959 is niet anders. Tel hierbij op dat drie beroemdheden tegelijkertijd om het leven kwamen en je hebt een gebeurtenis waarover 62 jaar na dato nog steeds geschreven wordt.
