Soms zijn er van die dagen…
Je kent het wel. Die dagen die meestal niet zo goed beginnen. Vanaf het moment van opstaan tot het moment van naar bed gaan. Deze blog gaat over zo’n dag, alleen begon de ellende dit keer niet ’s ochtends vroeg, maar ergens in de middag.
Ergens in de middag, om precies te zijn zo rond vijf uur, wilde ik een aanpassing doen aan mijn website. Het gevolg was een foutmelding in mijn browser. Eerst maar eens even alle instellingen van mijn computer nalopen en daarna verbinding maken via mijn telefoon (4G). Het zou niet de eerste keer zijn, dat de oorzaak aan “mijn kant te vinden was.” Zo heb ik ooit eens een computer opnieuw geïnstalleerd na aanhoudende netwerkproblemen, om vervolgens vast te stellen dat de netwerkkabel niet goed in het modem zat…
Je zou ’t niet zeggen, maar ik ben ooit begonnen als IT’er..
Ook op andere vlakken kan ik soms goed de plank mis slaan. Ga ik te snel te werk tijdens het uitpakken van de boodschappen, dan krijg ik een aantal uur later de vraag van Mijn Wederhelft waarom er een pak koekjes in de koelkast ligt. Of het kan gebeuren dat een vaatwasser aangezet wordt, zonder dat ik er een vaatwasblokje indeed. Daarom was een controle aan mijn kant noodzakelijk. Maar na alles nagelopen te hebben moest ik vaststellen dat dit probleem niet bij mij gezocht moest worden.
Dan maar een nette e-mail sturen en vragen wat er gaande was. Niet dat daar snel op gereageerd zou worden, want het duurde nog eens dertien uur voordat mijn website weer online was. Meer dan een simpel: “Excuus, we hadden een storing” volgde er niet. Geen uitleg, geen verduidelijking. Dat is natuurlijk niet echt netjes. Ook niet klantvriendelijk trouwens. Vandaar dat er vanmiddag maar een verhuizing in gang gezet werd.
Er zijn van die dagen waarop het mis gaat. Hoe ga je er dan mee om. Gelukkig bleef het deze dag bij een storing. Er zijn dagen waarop ik van de ene in de andere ellende “val.” Te denken valt aan het compleet mislukken van een fotosessie (ja, dat overkomt mij ook wel eens) of het vergeten van een SD-kaart (perfecte fotoreportage, echt).
Dom
Jezelf even flink toespreken over hoe dom je bent geweest en dan verder gaan. Zelfs al vindt de ellende in veelvoud plaats. Dat is soms moeilijk. Wat mij helpt is het idee dat het ooit wel beter moet gaan. Althans, in sommige gevallen denk ik dat. In andere gevallen weet ik dat het niet meer goed gaat komen en het is dan zaak om dat verlies te incasseren. Dat is moeilijk en ik weet zeker dat ik niet de enige ben die er tegen aan loopt. Hoe ga jij ermee om? Ik ben benieuwd naar jouw visie hierop.
Afbeelding bovenaan deze pagina: Unsplash.
