Over borstvoeding

Met enige regelmaat ziet deze Instagrammende huisvader berichten voorbijkomen op Instagram die gaan over borstvoeding. Regelmatig wordt de vraag gesteld of het normaal is, dat vrouwen in het openbaar borstvoeding geven. Vaak reageren alleen vrouwen erop. Soms reageer ik als man erop, om te laten zien dat het ook anders kan. Om het nog duidelijker te maken hoe ik erover denk, dan nu een blog over borstvoeding.

Band tussen moeder en kind

Ik kan er niet over meepraten. Die band tussen moeder en kind. Het is er een die begint met een enorme voorsprong. Dat begint op het moment dat er sprake is van “leven.” Ik hoef niets uit te leggen over hoe de bloemetjes en de bijtjes werken, dus ik laat het daarbij. Overigens hoeft dat niets te maken te hebben met die magische band. Dat ouders van geadopteerde kinderen een “mindere” band zouden hebben met hun kroost, dat geloof ik niet. Aangezien dit blog gaat over borstvoeding, schrijf ik daar niet over. Ik schrijf over de momenten waarop vrouwen raar worden aangekeken wanneer ze in het openbaar hun kind voeden.

Wanneer een kind trek heeft (ik geloof niet dat een kind in ons land honger heeft), dan maakt het dit kenbaar. Dat begint op het moment dat het geboren wordt. Dan kan het niet praten en kan het alleen maar schreeuwen om “eten.” Afhankelijk van de keuze om wel of geen borstvoeding te geven (een hele discussie op zich), kan het kind borstvoeding krijgen (ook dat is weer een discussie, daar begin ik ook niet aan).

Speciaal moment

Het voedingsmoment is een speciaal moment. De momenten dat ik de “voeder” was van flesvoeding, was het een bijzonder moment. Dat moment is voor vrouwen anders. Niet beter, niet slechter. Het is gewoon iets moois.

“Openbaar”

Toch zijn er zat mensen die zich eraan storen dat er in het “openbaar” gevoed wordt. Ik heb slechts weinig voorbeelden gezien van vrouwen die echt in het openbaar borstvoeding gaven. Dit deed men altijd op een speciale manier. Toch is dit voor sommigen nog steeds een steen des aanstoots. Zoiets doe je niet in het openbaar. Een goede reden om het niet te doen, die heb ik niet gehoord. Wel heb ik gehoord van de rare redeneringen van sommige mannen.

Ach ja, mannen en borsten. Het is soms een aparte combinatie. Van alle lichaamsdelen worden deze borsten misschien wel het meest geassocieerd met seks. Dit omdat ze in sommige gevallen nu eenmaal wat meer zichtbaar zijn. Nee, begrijp mij niet verkeerd: ik doe het niet. Ik ben niet het type man, dat de hele dag alleen maar vrouwen en seks als een soort samenhangend verband ziet. Stel je toch eens voor, dan zou je toch geen leven meer hebben? Toch zijn er die het doen. De soms niet subtiele blik van de man naar de borsten van een vrouw, het praten over borsten (vooral mannen onder elkaar) en allerlei andere gedachten. Het is alsof ze van hen zijn, niet van de vrouw. En juist om die reden vinden sommigen het raar. Ze willen niet zien dat dit soort “objecten” gebruikt worden waarvoor ze eigenlijk bedoeld zijn.

Vrouwen zijn geen koeien!

Sorry mannen, maar de borsten van een vrouw zijn niets anders dan de uiers van een koe. Nee, vrouwen zijn geen koeien! Dat mannen zich als domme koeien (of stieren, strikt genomen is een koe een vrouw en een stier een man) gedragen is een tweede. Ze gedragen zich soms alsof ze geleid worden door een primaire drift… Kort door de bocht: om erop los te neuken en alles wat ze ook maar enigszins beschouwen als van “hun”, dat moet zo blijven. Een beeld of idee dat een kind gevoed wordt op een bijzondere manier, dat gaat er niet in en dat willen ze niet. Vandaar dat ze daarom klagen over dit soort gedrag. Het verstoort hun ideale plaatje.

Klagen

Toch zijn er niet alleen mannen die hierover klagen. Ook zijn er vrouwen – met of zonder kinderen – die erover klagen. Ze vinden het maar niets dat dit allemaal in het openbaar moet. Strikt genomen is het niet eens in het openbaar, want ik heb hele slimme truckjes gezien om gewoon te doen wat er gedaan moest worden. En wat dat doen is: gewoon voeden. Een kind eten geven wanneer dit het nodig heeft. Dat is waar het om gaat.

Misschien ben ik te makkelijk in dit geval. Dat maakt mij niet uit. Ik denk dat er in ieder geval best met wat meer respect hierover gesproken mag worden. We mogen best wat meer respect tonen voor een zeer mooi moment in de periode dat het kind echt volledig afhankelijk is van de moeder (in dit geval). Een kindje, dat gewoon maar een ding wil: eten (of drinken). Wie ben jij dan, om te verlangen dit altijd maar aan te passen.

Eeuwenlang is op deze manier gevoed. Bekijk sommige schilderijen, dan zie je dat het heel erg normaal was. En dat zou het nog steeds moeten zijn, wanneer het kan (dus de natuur het echt toe wil laten).

Niets te maken met seksualiteit

Kortom: ik ben dus een man die gelooft dat dit niets te maken heeft met seksualiteit. Gelukkig weet ik, dat ik niet de enige ben die er zo over denkt. Het is jammer om vast te moeten stellen dat niet iedereen er zo over denkt. Maar dan zit er voor die mensen toch maar een ding op: kijk gewoon een andere kant op, denk aan wat anders en: doe normaal.

Afbeelding bovenaan deze pagina: Unsplash.