Ik zag wat dingen die anders konden
Zondag was ik jarig en de kinderen hadden het geheim goed verborgen gehouden. We gingen naar Beeld en Geluid (voluit: Het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid). Omdat dit al lang op mijn lijst van te bezoeken plaatsen stond, was ik daar erg blij mee. Toch zag ik wat dingen waarvan ik denk dat deze anders zouden kunnen.
Introductie
Voor wie Beeld en Geluid niet kent dan eerst even een introductie. Dit is het audiovisuele archief van Nederland, gevestigd in Hilversum. Er zijn enkele functies aan toegevoegd, waardoor het valt in de categorie museum. Een museum met bijzonder veel interactieve mogelijkheden.
Natuurlijk ligt de nadruk op de publieke omroepen en de geschiedenis ervan. Toch is er ook ruimte gereserveerd voor de commerciëlen. Zij het in beperkte mate.
De stichting kwam tot stand dankzij en fusie tussen het bedrijfsarchief van de Publieke Omroep, het Filmarchief van de Rijksvoorlichtingsdienst, de Stichting Film en Wetenschap en het Nederlands Omroepmuseum (1997). Pas in 2002 wijzigde men de naam van het Nederlands Audiovisueel Archief (NAA) naar het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid. Omdat deze naam wel erg lang is, wordt deze vaak afgekort tot Beeld en Geluid.
Het gebouw
Het archief/ museum bevindt zich in Hilversum. Dankzij een eigen parkeergarage is het makkelijk parkeren. Wanneer je de parkeergarage verlaat, dan kom je uit op de plaats die al door zovelen gebruikt is om te fotograferen. Niet zonder reden, want het is een bijzonder gebouw. Ontworpen door Willem-Jan Neutelings en Michiel Riedijk. Dit gebouw werd in 2006 opgeleverd. Niet alleen van buiten is het een bijzonder gebouw. Ook binnenin is er genoeg te zien, los van de collectie dan.
Een dagje naar Beeld en Geluid doe je niet zomaar. Je neemt daarvoor rustig de tijd. Het is lastig om alles te willen bekijken, omdat het een erg uitgebreide collectie betreft. De interactieve mogelijkheden zorgen ervoor dat je soms langer bij een bepaald thema blijft dan dat je van tevoren had gedacht.
Wat viel mij op?
De naam Beeld en Geluid suggereert dat het gaat om een goede combinatie van zowel radio als televisie. De historie van de radio gaat verder terug dan die van televisie. In vele opzichten heeft radio een ander soort groei doorgemaakt dan televisie.
De focus in Beeld en Geluid ligt vooral op het audiovisuele gedeelte. Televisie dus. Natuurlijk zijn er tal van vitrinekasten te zien vol met schitterende apparatuur die door de radiomakers gebruikt werden, inclusief de toestellen waarmee mensen konden luisteren. De meeste interactieve opties in Beeld en Geluid zijn toch wel ingericht op televisie. Dat is niet erg. Het valt alleen op.
Wat meer storend is, naar mijn idee, is dat je eigenlijk keihard met de neus op de feiten wordt gedrukt. Hier zie je een stukje geschiedenis langskomen, waarin een ding opvalt: het ontbreken van bepaalde zaken.
Er was een tijd dat er alleen witte mannen op televisie te zien waren. Ook was er een tijd dat er geen vrouwen op televisie mochten verschijnen, anders dan de omroepsters. Wat opvalt dat veel iconische figuren toch bestaan uit mannen. Mannelijke presentatoren, mannelijke regisseurs etc. Ik weet dat er inmiddels veel is veranderd. Maar soms niet genoeg. Hoe vaak zijn de tafels in talkshows bezet door mannen? Dat is iets dat mag veranderen. Zeker wanneer je de geschiedenis bekijkt.
Zou ik Beeld en Geluid aanbevelen? Zeker. Alleen niet voor kinderen jonger dan een jaar of vijf/zes. Ook raad ik niet aan dat sommige mannen ernaartoe gaan. Mannen die niet kunnen inzien dat zij niet het belangrijkste zijn, zelfs niet wanneer er een rij wachtende kinderen achter hun staat.
Was het dan geen mooie dag? Zeker wel. Het was in ieder geval de moeite van het bezoeken waard. Dat werd wel ondersteund door het gezelschap dat mij hiermee naar toe nam. Ze hadden het met z’n drieën goed geheimgehouden!
