Een witte wereld. Daarin ontwaakten wij, net zoals veel mensen. Het werd een dag waarop ineens alles anders was, zo leek het. Even was COVD-19 of corona ver weg. Een winterse wereld zorgde daarvoor.
Weet je het nog?
Weet je het nog? Die tijd dat we het niet hadden over COVID-19 of corona? Het lijkt zover weg. Vandaag was er voldoende nieuws te melden over het virus. Er was ook ontzettend veel te melden over het weer. Het was sinds 2012 niet meer voorgekomen dat we maken kregen met een sneeuwstorm. We hadden in de jaren wel te maken met kwakkelend winterweer en vooral hete zomers. Iedereen die van mening is dat dit winterse weer het bewijs is dat de klimaatsverandering een hoax is, moet nog even goed blijven nadenken. Het was in 2012 voor het laatst dat we te maken hadden met een sneeuwstorm. Dat zegt voldoende.
Hond
Alles was ineens anders. We zochten naar warme kleding en kwamen erachter dat het niet echt hielp. Tijdens het uitlaten van de hond kwamen we erachter dat hij deze sneeuwdag wel leuk vond. De vorige sneeuwdag kon de sneeuw hem weinig bekoren.
Social media
Op social media kon je er niet omheen. Iedereen plaatste enthousiast foto’s van de winterse taferelen. Zelf was ik ’s ochtends wat minder blij. Hoe graag ik erop uit was gegaan met mijn camera, ik deed het niet. Sneeuw is, net zoals regen, niet al te best voor je camera. Zeker de poedersneeuw die vandaag viel was niet al te best. Gelukkig bedacht ik me dat je best zelf een regenhoes kunt maken voor je camera. Een sneeuwhoes. Helemaal tevreden met het resultaat was ik niet, want de lens kon ik maar in een stand gebruiken. Uitzoomen of inzoomen was niet mogelijk. Het was beter dan helemaal niets.
Zodoende kon ik ook mijn bijdrage leveren. Al kwam ik af en toe wel wat rare dieren tegen. Waarschijnlijk aangetrokken door het Beest uit het Noorden…
Een pinguïn in de straat
Juist, een pinguïn..
IJsberen in de straat
En ja hoor, ijsberen!
De Yeti
Tijdens het uitlaten van de hond kom je echt van alles tegen!
IJsbeer op tafel
“Pap, mogen we ‘m alstjeblieft houden?”
Allemaal anders?
Was het allemaal anders? Eigenlijk niet. Wat was het verschil met vroeger, afgezien dat ik zelf nu vader ben? Vroeger speelden we ook in de sneeuw en dat deden mijn kinderen ook. Omdat ik zelf op een minuut loopafstand van school woonde, was er geen sprake van ijsvrij. Morgen is dat wel zo. Dan sluiten veel scholen in Nederland de deuren. Logisch, want het lijkt me ’s ochtends geen pretje om de weg op te gaan.
Toch kwam het vroeger vaker voor dat er genoten kon worden van het winterweer. In gedachte denk ik terug naar eindeloze winters. Net zoals eindeloze zomers was dit niet zo. De winters waren niet eindeloos tijd. Wel waren ze eindeloos in ervaringen, in herinneringen. Laten we hopen dat ook deze dagen voor lange tijd opgenomen zullen blijven in ons geheugen. Een dag waarop we ondanks een strenge lockdown even konden vergeten dat we er nog niet waren.
Dat niet erover nadenken is geen ontkenning. Het is een moment waarop je beseft dat je van kleine dingen heel erg gelukkig kunt worden. Laat dat nu een mooie les zijn van de tijd waarin we leven. Het koesteren van dat kleine geluk. Wanneer je dat lang genoeg doet, dan zal het vanzelf groot of groots worden!
