Iedereen kan een zomercolumn schrijven, dus waarom ik niet? Kortom, dit is Harm‘s Zomercolumn over Genderdysforie. Oftewel „Genderdysforie voor dummy’s.“ Het lijkt me dat deze Zomercolumn hard nodig is.
Goed, we proberen het nog een keer…
Wat is dysforie?
Iets medisch…
Wat is genderdysforie?
Ook iets medisch…
Daarmee is de column klaar en kunnen we weer verder. Tenminste, dat zou je denken. Toch is dat niet zo. Met de woorden „iets medisch“ ben ik natuurlijk niet klaar. Tegenwoordig is iets niet zomaar klaar, dus ook nu niet. Vandaar dat een nadere uitleg op zijn plaats is. Bovendien heb je nog geen goed antwoord gekregen op de vraag wat dan dysforie of wat dan genderdysforie is.
Waar je het woord zou verwachten, is het woord niet te vinden. In ieder geval niet via de zoekopdracht dysforie via zoekmachine die Van Dale aanbiedt via de website. Dat is eigenlijk een slechte zaak. Zelfs alternatieve spellingswijzen (disforie, dysphorie, disphorie) leverde geen resultaten op. Dit kan te maken hebben met het gebruik van het woord. Dan zou je verwachten dat een zoekopdracht op genderdysforie wel wat meer op zou leveren, maar nee. Tot zover de zoektocht naar een lichtpuntje om je een definitie te geven van de woorden. Daarmee zou de column alsnog een vroegtijdig einde kennen.
Natuurlijk kun je de vraag stellen waarom ik aan een column begonnen ben? Is het niet gewoon weer een artikel waar ik aan begonnen ben? Eigenlijk wel. Ik noem het alleen even zo, omdat anderen dit ook doen. Dat schijnt normaal te zijn. In een Zomercolumn mag je lekker tekeer gaan over een onderwerp wat je dwarszit. Niet dat ik nu lekker tekeer wil gaan tegen Van Dale. Dat is niet echt mijn bedoeling. Er zullen vast wel goede redenen zijn waarom deze woorden ontbreken. Waarom je ze bijvoorbeeld wel terug kunt vinden op Wikipedia (wat staat er dan op Wikipedia?). Of, wanneer je liever andere bronnen leest, op andere websites. Bijvoorbeeld wetenschappelijke artikelen. Het blijft tenslotte iets medisch.
DSM-5
Oh ja, het is wel verbonden aan iets dat te maken heeft met de geest. Daarmee zeg ik niet dat mensen gek zijn. Nee, dat doen anderen namelijk. Die deinzen er niet voor terug om vooral heerlijk tekeer te gaan. Genderdysforie is een ziekte, zo vinden zij en daarmee een gevaar. Dan wijzen ze op iets dat we kennen als DSM-5. Oftewel, de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders. Want dat is een leuke stok om mee te slaan zeg! Daar lees je namelijk zulke interessante dingen in! Het is een lijst met aandoeningen, geestelijke aandoeningen, opgesteld door de American Psychiatric Association (APA). Die organisatie vindt zichzelf zo belangrijk, dat de rest van de wereld er vrolijk achteraan rent, zo lijkt het. Maar goed, daarover kunnen we later nog wel even discussiëren. Geestelijke aandoeningen dus, daar gaat het om. Een lijst. De 2013-versie werd vervangen door de 2016-versie (wat eigenlijk een supplement was) en daarin is dus genderdysforie opgenomen. Dus is het een geestelijke aandoening en mensen die dat hebben zijn… eh… vul maar wat in.
Natuurlijk, in de lijst staan aandoeningen die ernstig zijn. Ze zijn uiteenlopend. Je kunt bijvoorbeeld genderdysforie niet vergelijken met zoiets als slaap-waakstoornissen. Oh, wist je dat nog niet? Die staan er namelijk ook in. Net zo goed als dat neurocognitieve stoornissen veroorzaakt door Alzheimer en Parkinson (ook in de lijst) echt niet te vergelijken zijn met zoiets als Pica, de eetstoornis waarbij men de drang heeft tot het nuttigen van niet-eetbare voorwerpen.
Kortom, DSM-5 is eigenlijk een verzameling van aandoeningen. Daar staat inderdaad genderdysforie op en maakt dit transgender personen tot mensen die gek zijn of geestelijk in de war zijn? Wel wanneer je er zo van overtuigd bent dat je denkt dat deze lijstvermelding er is om die transgender personen te beschermen tegen henzelf. De vermelding is er gekomen als opvolging van een oudere vermelding, die geen recht deed aan de situatie of beter gezegd aan de medische situatie. Hiermee kom je uit op wat nu precies genderdysforie is. Want die vraag blijft tot nu toe onbeantwoord. Laten we het nog even spannend houden!
‘Show Your Chromosomes’
Weet je wat ook heel leuk is voor in een Zomercolumn? Inspelen op de actualiteit! Want genderdysforie is helemaal hot deze zomer natuurlijk! Waar heb ik het dan over? Nou, over de campagne die gehouden wordt onder ‚echte‘ vrouwen. Deze zomer is het zaak om je als ‚echte‘ vrouw te onderscheiden! De slogan deze zomer is: ‘Show Your Chromosomes!’ Hoe je dat doet? Simpel, ga bijvoorbeeld met je bolle buikje op de foto. Daarmee doe ik niet aan body shaming, ik heb het over een foto tijdens een zwangerschap. Want dáár draait het toch om? Je vruchtbaarheid te laten zien! In de tekst bij of onder de foto nog even melden dat je maandelijks er wat voor moet doen, dat ‚vrouw-zijn‘ en dat is het wel zo’n beetje. Was ik nog wat vergeten? Oh ja, de chromosomen natuurlijk! Wel even vermelden dat je beschikt over de juiste hoeveelheid en de juiste samenstelling. Kort door de bocht: fuck intersekse personen, fuck alle meisjes en vrouwen met het Syndroom van Turner, want dít is de zomer waarin jij kunt stralen, toch?! Want bovenal: fuck alle trans meisjes en vrouwen. Want ja, laten we nu eens klip en klaar zijn, zelfs die trans meisjes vallen natuurlijk ook voor geen mallemoer te vertrouwen. Die zijn natuurlijk al helemaal geïndoctrineerd! Dus, ‘Show Your Chromosomes.’ Het maakt verder niet uit dat je de vrouwen beledigd die net bezig zijn met hun IVF-traject of ervan af moesten zien, omdat het niet lukte. Jammer-de-bammer, toch? Laten we eerlijk zijn, wát is nu belangrijker? Er moeten prioriteiten gesteld worden, niet waar?
Goed, ik liet me even gaan. Dat is het voordeel aan zo’n Zomercolumn, dat mag. Soms mag je even alle remmen losgooien. Desondanks is het tijd om weer even te focussen, want ondertussen heb jij nog helemaal geen antwoorden gekregen. Wat is dysforie en wat is genderdysforie? Ik zou dit toch allemaal gaan uitleggen?
Weet je trouwens wat heel erg grappig is? We komen zo bij de antwoorden, beloofd. Die DSM-lijst is misschien wel belangrijk, maar internationaal gezien was er een andere beslissing die ook erg belangrijk was. Weliswaar kwam die rijkelijk laat en moest men zich best diep schamen voor het nemen van die beslissing. Dat was de beslissing die misschien eigenlijk wel zwaarder weegt. Een beslissing die genomen werd door de WHO en waarover je dan weer zo weinig hoort in Zomercolumns, wat dan weer jammer is. Want het is maar een kwestie wát je belangrijker vindt. De positie die de APAC inneemt versus die van de WHO.
IDC-11
In 2019 besloot de WHO dat alles op het gebied van gezondheidszorg dat te maken heeft met transgender personen niet meer valt onder de IDC-10 classificatie. Tot die tijd was dit wel het geval en vielen deze zaken dus onder mentale- en gedragsstoornissen. De handleiding uit 2019, IDC-11, nam genderincongruentie (een ander woord voor genderdysforie) niet meer als zodanig op. Meer hierover lees je, wanneer je mij niet wilt geloven via deze link. De Wereldgezondheidsorganisatie gaf de individuele lidstaten tot aan januari 2022 om de wetgeving aan te passen. Op zich nog steeds bizar overigens. Dit neemt niet weg dat er dus geen sprake is van een juridische houdbaarheid van een mentale- of geestelijke gedragsstoornis. Dan rest de vraag waarom DSM-5 het dan wel hierover heeft. Daar is een goede reden voor en dat is de valkuil waar iedere tegenstander in trapt.
De aanpassingen die de afgelopen jaren doorgevoerd zijn zorgden ervoor dat genderdysforie opgevoerd werd in de DSM-lijst. In oudere versies van de DSM-lijst werden oude namen en begrippen gebruikt, die toen gebruikelijk waren. Dat gold trouwens ook voor de IDC. Denk aan zoiets als homoseksualiteit. Pas in de jaren zestig werd dat als aandoening geschrapt. In 1980 werd in DSM-3 transsexualism voor het eerst opgenomen, een verouderde term. Met de introductie van DSM-5 (2013) verviel een belangrijke vermelding in dit geval: genderidentiteitsstoornis. Daarvoor kwam iets anders in de plaats: genderdysforie. Hiermee kom ik uit waar ik moet zijn en uit op mijn belofte om je te vertellen waar het om gaat.
Genderdysforie is met een reden opgenomen in de DSM-lijst. Het gaat hier niet om een stigmatisering zoals vroeger. Het gaat hier niet om het ‚wegzetten’ van transgender personen als ‚gek‘ of ‚verward.‘ Het gaat om een aandoening. Want dat is wat het is. Alleen is het woord aandoening een lelijk en moeilijk woord. Begrijpelijk. Niemand wil weggezet worden als iemand die een aandoening heeft. Zeker niet wanneer iemand er geen schuld aan heeft. Al helemaal niet wanneer een andere groep hiervan gebruik denkt te kunnen maken.
Waarom staat genderdysforie dan op deze DSM-lijst? Daarover valt te discussiëren. Het is pijnlijk, wanneer je deze vermelding tussen aandoeningen ziet staan als bijvoorbeeld schizofrenie, bipolaire stoornissen en andere aandoeningen. Zeker wanneer je bedenkt dat de vermelding gebruikt wordt als stok om mee te slaan. De welbekende “Zie je nu wel?” Dat maakt het eigenlijk verschrikkelijk. Dat kan zelfs ik bedenken.
Alleen voor iedereen die zo ‚slim‘ is om te denken hiervan gebruik te maken, weet dan dit: de vermelding staat er niet zomaar en heeft een geschiedenis. Bovendien, er is wetenschappelijk onderzoek gedaan naar genderdysforie. De vermelding staat erop nadat er eerder een andere vermelding heeft gestaan. Hiermee wordt erkend dat genderdysforie bestaat en een werkelijkheid is. Dat is punt een. Dat kun je uitleggen als een erkenning dat het gaat om een geestelijke aandoening. Je kunt het ook anders zien. Dat genderdysforie erkend wordt als een aandoening waar een oplossing voor bestaat. Die oplossing is in ieder geval niet zomaar therapie of het ontkennen. Dus voordat je automatisch de conclusie trekt dat dit hét bewijs is: dat is het dus niet. Ben je niet overtuigd van mijn woorden? Lees dan eens wat anderen erover te zeggen hebben. Op deze pagina staat een overzicht van de ontwikkelingen beschreven. Daar staat letterlijk beschreven:
“Enkel het lijden (de dysforie) onder de incongruentie tussen het geboortegeslacht en de genderidentiteit wordt dus nog opgenomen als een mentale conditie waar een diagnose voor nodig is. Hiermee wilde de DSM-5 benadrukken dat het onbehagen van tijdelijke aard is – en dus geen blijvende psychiatrische stoornis – en ook dat niet alle trans personen last hebben van genderdysforie.”
Bron: TRANSGENDER INFOPUNT
Wanneer je de informatie leest via de website van de APA, dan bestaat er geen twijfel over. Er zijn behandelingen voor en die zijn anders dan wat de tegenstanders ons willen doen geloven. Dus wanneer ze de DSM-lijst aan willen houden, is het bijzonder raar dat ze vervolgens de andere adviezen van de APA in de wind slaan. De pagina over genderdysforie is hier terug te vinden. Op deze pagina lees je bijvoorbeeld onder het kopje treatment (behandeling) dat therapieën met of zonder therapeut die erop gericht zijn dit alles te onderdrukken of de persoon gewoonweg te dwingen om het geboortegeslacht aan te houden averechts werken. Dit werkt zelfs zo slecht dat de geestelijke gezondheid hierdoor juist in gevaar kan komen. Het is opvallend, maar daar hoor je de personen die de DSM-lijst in hun ‚voordeel‘ aanhalen dan weer niet over.
Dat brengt me wel bij de definitie van dysforie en genderdysforie. De definitie van genderdysforie staat op die pagina uitgebreid beschreven. In het Engels weliswaar. Anderen kunnen dat veel beter vertellen. Die hebben namelijk een medische achtergrond. Anderen hebben er ook over geschreven. Personen met een medische achtergrond. Die dagelijks hard werken om mensen met genderdysforie te helpen bijvoorbeeld. Kijk maar eens op de website van het UMCG. Wanneer je dan toch bezig bent met het lezen van informatie geschreven door personen met een medische achtergrond, lees dan ook even dit door. Dat is goed om te weten. Omdat er vaak gezegd wordt dat het niet ‚blijvend‘ zou zijn.
Miss-verkiezing
Het is allemaal zo jammer dat het zo ‚moet.‘ Waarom eigenlijk? Omdat er een statement gemaakt moet worden? Allemaal naar aanleiding van een Miss-verkiezing? Nou daarmee heeft het eigenlijk niets te maken. Daarvoor was het allemaal al aan de gang. Dat Rikkie Kolle verkozen werd tot Miss Nederland, was slechts een excuus. Een excuus om weer ‚los‘ te gaan. Het wachten is op een volgend moment. Weet je wat alleen zo ontzettend jammer is aan dit alles? Het lijkt er misschien op dat alles ging over trans meisjes en trans vrouwen. Dat is voor een deel het geval geweest als het ging om de Miss-verkiezing en de daarop volgende acties op social media. Laten we alleen niet vergeten dat de aanvallen op trans jongens en trans mannen ook plaatsvinden. Deze zijn net zo walgelijk, net zo laag, net zo talrijk. Alsof het alleen maar gaat om ‚verwarde‘ personen. Dat is namelijk de inzet wanneer het gaat om trans jongens. Dat het zou gaan om ‚verwarde‘ jongeren. Daarover gesproken…
Het idee dat je een ziekenhuis binnen zou kunnen stappen en daar kunt vragen om een operatie. Er zijn mensen die dat serieus waar geloven. Meteen daarna wordt gesmeten – ja, dat lees je goed, gesmeten – met woorden als „Bescherm onze kinderen.“ Die bescherming zou blijkbaar moeten bestaan uit het onderdrukken van genderdysforie, waarvan bewezen is dat dit schadelijk is. Prima hoor, geweldige bescherming! Kom vooral aan met de spijtoptanten, want die zijn er natuurlijk in grote getale. Iedereen weet namelijk dat je een ziekenhuis binnen kunt lopen en dat daar een leger van artsen voor je klaar staat. Sterker nog, je wordt onder luid applaus ontvangen en meteen de operatiekamer ingeleid! Dat weet toch iedereen? En die puberteitsremmers, die krijg je toch direct, meteen. Sterker nog, je hoeft de apotheek maar te bellen en ze liggen voor je klaar, morgen al!
Dat is complete onzin. De realiteit is dat er wachtlijsten zijn. Wachtlijsten die gekmakend zijn. Wachtlijsten die van invloed zijn op de personen op die wachtlijsten en daarmee van invloed zijn op de personen om hen heen. Denk aan familieleden en vrienden. Zoek ik het dichtbij huis – letterlijk – dan gaat het om een familie die intens meeleeft met iemand die op een wachtlijst staat. Waarvan je als ouder niets liever wilt dan dat ze gezien wordt. ‚Gezien‘ houdt niet in dat er meteen een operatiekamer geboekt wordt. ‚Gezien‘ houdt niet in dat er meteen medicatie voorgeschreven wordt. ‚Gezien‘ houdt in dat er een intakegesprek plaats zal vinden en daarna een proces doorlopen wordt dat langdurig is. Langdurig en zorgvuldig. Met een reden. Juist omdat er een mogelijke kans zou kunnen bestaan dat er een twijfel zou kunnen bestaan. Die twijfel is overigens 3 procent uiteindelijk. Geen duizenden gevallen. Die 3 procent is een positieve, voorzichtige schatting trouwens. De wachtlijst is zo lang dat je als ouder niet een keer de tijd krijgt om over dit alles na te denken tijdens de sociale transitie (een transitie bestaat uit een sociale en medische transitie), maar – voorzichtige schatting – wel een miljoen keer. Om heel eerlijk te zijn in dit geval: al die miljoen keer was hier nooit enige twijfel. Genderdysforie, zonder twijfel. Geen discussie. Het bestaat, het is echt waar. Het is een aandoening, alleen niet op de manier dat je ‚gek’ bent. Alleen het is wel gekmakend, omdat je gedwongen wordt om te wachten door wachtlijsten bijvoorbeeld. Daarnaast omdat je door anderen in een hoek wordt geplaatst, veroordeeld wordt, belachelijk gemaakt wordt, gediscrimineerd wordt. Of in een Zomercolumn via een publieke omroep indirect belachelijk gemaakt wordt, ter discussie gesteld wordt.
Wat is dan het gevolg? Dan schrijft je vader een eigen Zomercolumn.
Dat heb ik net gedaan.
Nu ga ik stofzuigen. Heel boos stofzuigen.
Wacht even, wat staat er dan op Wikipedia?
Nou, dit over dysforie en dit over genderdysforie. Met de tekst van dysforie ben ik het grotendeels wel eens, de tekst van genderdyforie zou op bepaalde punten aangepast mogen worden. Beter is het dan ook om eens te kijken op de onderstaande websites:
