Een portemonnee, een plantje en een sticker
Op het eerste oog hebben ze zaken weinig met elkaar te maken. Totdat je het volledige verhaal kent. Dit gaat over een portemonnee, een plantje en een sticker.
Had iemand van “ons” de sticker eraf gehaald? Dat vroeg ik aan mijn wederhelft en kinderen. Ze keken me schaapachtig aan. Waar had ik het over? Welke sticker?
Oktober 2019. Er zou huis-aan-huis een anti-abortus folder verspreid worden. Het Humanistisch Verbond startte een actie in de wetenschap dat niet iedereen hierop zat te wachten. Ik maakte gebruik van deze actie. Naar mijn idee (een mening, geen feit) mag iedereen dit zelf beslissen. Zeker de vrouwen in kwestie. Dit is een verworven recht. Democratisch is dit bepaald.
Natuurlijk, je kunt het hiermee niet eens zijn. Dat is het voordeel van het wonen in dit land. Daarbij hoort niet het opdringen van je mening. Zo stuur ik geen ongevraagde pamfletten naar mensen om vooral geen vlees te eten. Wil je er wat over weten, dan vraag je dit.
Het gevolg was dat ik inderdaad geen ongevraagde boodschappen kreeg. Erg fijn.
De sticker zat dus tot aan een week geleden op de deur. Toen vond iemand het nodig om deze te verwijderen. Dan raak je bij mij een gevoelige snaar. Je komt aan mijn eigendommen.
Wat heeft dat met een portemonnee en plantje te maken?
Simpel, mijn portemonnee werd jaren geleden gestolen. Het ging me niet om het geld. Wel het idee dat mijn eigendom was gestolen.
Dat plantje is trouwens een ander (bizar) verhaal. Een plantje van een paar euro’s. Dat werd weggehaald uit mijn voortuin. Het plantje was niet bijzonder of speciaal. Ik weet niet eens meer wat voor soort plant het was. Het ging om het idee.
Wat van jou is, dat is niet van anderen. Dat klinkt als een moraliserende boodschap. Maar is dat raar? Nee.
Vandaag ontving ik een nieuwe sticker. Van het Humanistisch Verbond. Ik had erom gevraagd. Het gaat bij de sticker om meer dan alleen eigendom. Het gaat om vrijheid. Wanneer anderen in vrijheid mogen protesteren tegen abortus, dan mag ik in vrijheid – op mijn eigen voordeur – dat toch ook doen?
Natuurlijk, ik zou niet zo zwaar moeten tillen aan dit alles. Bekijk het eens van een andere kant. Het idee dat je iets niet zou mogen zeggen, omdat anderen dat niet welgevallen. Wanneer de boodschap niet kwetsend, beledigend, discriminerend of racistisch is, waarom zou dat niet mogen?
Omgekeerd kunnen de tegenstanders van abortus dit ook zeggen. Dat klopt tot op zekere hoogte. Het is allemaal geen probleem, tenzij je ervoor kiest om het op een zeer actieve manier uit te dragen. De sticker heb ik niet op een lantaarnpaal geplakt. Gewoon op mijn eigen voordeur. Wanneer je daarom als tegenstander van abortus een anti-abortus een boodschap op je eigen deur plakt, dan is dat geen probleem. Het is je eigen huis. Het is jouw domein. Iets waarover anderen niets te zeggen hebt.
Laat ik het nog even verder doortrekken en het meer actueel maken. De discussie over de maatregelen die nodig zijn om de besmettingen van COVID-19 te beteugelen. Daarmee kun je het niet eens zijn. Het is een ander verhaal wanneer je deze op zeer agressieve manier gaat uitdragen. Wanneer je medewerkers in het OV – die gewoon hun werk doen, want het is hen verteld dat er mondmaskers gedragen moeten worden in het OV – gaat bedreigen of zelfs gaat mishandelen. Wanneer je onaangekondigd demonstraties gaat houden. Of wanneer je anderen – die zich wel willen houden aan de maatregelen – gaat beledigen, bedreigen of zelfs gaat mishandelen. Wanneer dit soort dingen gebeuren, dan is dit niet normaal. Het valt met geen woord goed te praten, want dat is het niet.
Nu vergelijk ik die sticker niet met wat er gebeurde in het OV of op het Plein in Den Haag bijvoorbeeld. Nee, ik beschouw het als iets waarvoor je koos en je dat niet mag of mocht uitdragen, op de manier waarop je dit zou willen.
Hoewel het verwijderen van een sticker niet hetzelfde is als geweld gebruiken, is er wel sprake van een inbreuk op je persoonlijke levenssfeer of -omgeving. De persoon die dit heeft gedaan nam – letterlijk – de stap op mijn grondgebied of leunde via de openbare weg richting mijn voordeur om de sticker te verwijderen. Net zo goed als dat de persoon die mijn portemonnee uit mijn jaszak weghaalde (het was waarschijnlijk iemand die achter me zat in de McDonalds) even naar achteren leunde en zich bevond in mijn persoonlijke omgeving. Dat gold ook voor de persoon die het plantje weghaalde.
Heb je een goed idee, deel het dan met de rest van de wereld. Blijf dat vooral doen. Dring het alleen niet op, zoals in het geval van de anti-abortusactie. Niet iedereen zit erop te wachten, geloof me.
Afbeelding bovenaan deze pagina: Unsplash.
