Opvoeden

Opvoeden is kinderspel. Of juist niet! Opvoeden is topsport. Het is in ieder geval niet te doen op de automatische piloot. Opvoeden begint vanaf de geboorte. Of wanneer het kind of de kinderen thuis is/ zijn. Dan ben je als ouder aan het sturen, richting aan het geven en uiteindelijk moet dat ertoe leiden dat het allemaal goed gaat.

Gaat het allemaal goed? Kijkend naar mijn eigen rol als opvoeder, zie ik wel de nodige aandachtspunten. Achteraf is het natuurlijk makkelijk gezegd. Of is dat wel zo? Die gedachten dat je het misschien beter had kunnen doen.

Voor mijn kinderen ga ik door het vuur. Ik verdedig ze niet blindelings, want ik weet dat ze ook fouten maken. Worden mijn kinderen onrecht aangedaan of worden ze pijn gedaan, dan schieten mijn ogen vol vuur. Dat is soms best lastig, omdat ik een persoon ben die soms best emotioneel kan reageren. Onrecht en pijn, daar kan ik nu eenmaal slecht tegen.

Maak kennis met de emotionele Goede Huisvader. Een vader die betrokken is, die het beste wil voor zijn kinderen. Maar ook voor de wereld waarin ze leven. Die ervoor wil vechten.

Het gaat veelal om zeer persoonlijke blogs. Blogs die ik later nog eens kritisch terug kan lezen en er vervolgens weer op kan reageren. Een voortdurende stroom van emoties die ik deel met de rest van de wereld.

Je hoeft het niet met alles eens te zijn wat ik schrijf. Dat ik het schrijf of wil schrijven is mijn eigen keuze (geweest). Ik verzoek je dan ook, wanneer je reageert, vriendelijkheid en respect te hanteren als leidraad. Dan doe ik dit omgekeerd ook, beloofd.

Suggesties voor het opvoeden van mijn kinderen zijn er genoeg. Goed bedoelde adviezen ook. Hiervoor ben ik altijd dankbaar. Het houdt niet in dat ik ze overneem. Dat is mijn persoonlijke afweging. Net zo persoonlijk als de informatie die ik met je deel.