Campingmoment

“Oh, dan moet ik dat even nakijken in de agenda thuis.” Ik trok mijn wenkbrauwen op. Ik wilde beginnen met een uitleg dat je tegenwoordig ook gewoon apps daarvoor hebt. Ik slikte mijn woorden in. Ik wilde niet té bemoeierig opkomen. In plaats daarvan antwoordde ik: “Prima! Laat het dan van de week even weten.”

Nu nog de taak om dochterlief te vertellen dat de speelafspraak die zij voor ogen had, niet kon doorgaan. Altijd moeilijk. Goed voor genoeg drama. Of het nu op school is of waar dan ook. Dit is een gegarandeerd popcorn-momentje. Of beter nog, een campingmoment!

Een campingmoment kent iedereen die wel eens gekampeerd heeft. Althans, je moet er meer dan eens voor gekampeerd hebben. Dan weet je namelijk precies hoe jouw kampeermiddel opgezet moet worden. Dat weet je de eerste keer niet en dat kan soms erg vermakelijk zijn. Althans, voor de personen die ernaar kijken. Van een afstandje. Soms gezeten in de luie stoel en pas wanneer het echt uit de hand aan het lopen is, wordt assistentie geboden. Meestal is dat het moment waarop je eigenlijk niet veel meer kan hebben. Bijvoorbeeld kinderen die besluiten in de voortent te gaan spelen, terwijl je deze aan het opzetten bent. Dát zijn dus campingmomenten.

Dat zijn ook de momentjes waarop dochterlief centraal staat. Waarop je haar onder je arm mee moet nemen omdat er sprake is van werkweigering. Ze wil dan niets meer, doet dan niets meer. Compleet drama!

Terug naar de agenda. Ze moest het even na kijken en zou erop terugkomen. Dat leek mij ook wel wat. Geen afleiding meer van elektronische apparaten. Nee, vanaf nu gingen we alles weer ouderwets opschrijven. Een groot succes. Zo weet ik dat er een verjaardagsfeest gepland staat. Of liever, stond. Verder dan een bladzijde kwam ik niet. De agenda staat momenteel achter een aantal theepotten van mijn wederhelft. Al twee jaar lang…

Misschien moest ik de agenda maar eens weghalen…